»خضرا« به معنی اخضر یعنی سبز رنگ می باشد و بنابر این تمام سبزی ها حتی جوانه های درختان را نیز شامل می شود ولی از آیه فوق چون در پشت سر آن اشاره به دانه های غذایی شده استفاده می شود که منظور خصوص زراعت است.
متراکب» از ماده «رکوب) به معنی سواری است یعنی دانه هایی که بر سر یکدیگر
سوار شده اند و بسیاری از دانه های غذایی این چنین هستند
آب مایه حیات و عامل و محرک اصلی فعالیتهای کشاورزی به شمار می رود و 70 درصد آب مصرفی جهان به آبیاری اختصاص می یابد بسیاری از کشورها بخصوص کشورهایی که در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند برای تولید محصولات کشاورزی به آب نیاز دارند و بیش از 90 درصد تولیدات زراعی و باغی کشور ما نیز حاصل کشت آبی است و در واقع آب محور توسعه کشاورزی است منابع آب تجدیدشونده کشور 130 میلیارد مترمکعب است و از 5/89 میلیارد مترمکعب آب استحصال شده در کشور 83 میلیارد آن در بخش کشاورزی مصرف می گردد (5/93 درصد) و علی رغم محدودیت شدید منابع آب بهره وری و کارآیی استفاده ازاین منابع بسیار پایین است بخش کشاورزی درآینده باید ضمن مصرف آب کمتر تولید بیشتری را عرضه نماید.
جمعیت ایران در سال 1300 کمتر از 10 میلیون نفر بوده که امروز به بیش از 70 میلیون نفر افزایش یافته(1385) و هفدهمین کشور پرجمعیت دنیاست و پیش بینی می گردد در سال 2050 جزو ده کشور پرجمعیت جهان به شماراید.
امروزه با رشد روزافزون جمعیت و افزایش هر چه بیشتر تقاضا برای محصولات غذایی، تولید پایدار در اراضی کشاورزی مورد توجه ویژه قرار گرفته است . به منظور استفاده بهتر از منابع محدود آب شیرین و زمین و همچنین غلبه بر رقابتی که در استفاده از این منابع در سراسر دنیا مخصوصا ایران بوجود آمده، لزوم بهبود کشت آبی از اهمیت خاصی برخوردار گردیده است. این در حالی است که هنوز پاسخ این سوال مهم که "کشاورزی فاریاب در مقابل منابع محدود آب و خاک چگونه عمل میکند؟" بطور قانع کنند ه ای پیدا نشده است. از آنجا که پارامترهای زیادی از جمله طراحی سازه ها، عوامل مدیریتی، شرایط آب و هوایی ، مسائل اقتصادی-اجتماعی و ... در میزان عملکرد کشاورزی موثر می باشند، روش مقایسه عملکرد شبکه های مختلف آبیاری با مشکل مواجه شده است.
کم آبیاری عبارت است از «مصرف عامدانه و عالمانه کمتر آب، به منظور افزایش تولید مجموعه اراضی تحت پوشش».
و یا به عبارت ساده ترمیتوان گفت کم آبیاری عبارت است ازاستفاده بیشتر وبهترازواحدحجم آب.در این حالت جیره کاهش داده می شود، و بجای «آبیاری کامل» ، کم آبیاری صورت می پذیرد.
آبیاری کامل به منظور کسب حداکثر محصول از واحد سطح در شرایطی قابل اعمال است که اولاً آب به مقدار کافی در اختیار باشد و ثانیاً امکان توسعه و افزایش سطح زیرکشت وجود نداشته باشد. اما در شرایطی که نه تنها آب به اندازه و مقدار کافی در دسترس نباشد، بلکه اراضی مستعد و قابل احیای زیادی وجود دارند که در صورت رسیدن آب به آنها امکان افزایش تولید قابل توجهی وجود خواهد داشت، کم آبیاری یکی از گزینه‌های پیش‌روست. کم آبیاری در مواردی افزایش کیفیت محصول تولیدی را در پی دارد.
تحقیقات محلی، و استفاده از مدلها و توابع تجربی – ریاضی «مصرف آب – عملکرد» میزان کاهش را به ازای سطوح مختلف کم آبیاری نشان می دهد . در «کم آبیاری کلاسیک» برای اینکه کاهش حداقل باشد برنامه ریزی آبیاری، مدیریت و تمهیدات زراعی بگونه ای خاص صورت میگیرد
که آن راکم آبیاری تنظیم شده می نامیم در روش «کم آبیاری»، با آب صرفه جوئی شده ، می توان سطح کشت را گسترش داد و عملکرد کل را افزایش داد.